1.Przedmiot badania: sakrosfera opisana opozycją sacrum/profanum Rozdział I. Semiotaktyka: postulowana metodologia badawcza semiologii 1.Rozróżnienia terminologiczne 1.1.Semiologia, semiotyka i semiotaktyka 1.2.Habitus, habitus językowy i cielesne hexis 1.3.Hiperrzeczywistość i skeumorficzność 2.Semiotyka, językoznawstwo, antropologia: pespektywy badawcze znakowości 2.1.Znak: emergentny, pierwiastkowy czy złożony? 2.2.Orientacja antropologiczna semiotyki i językoznawstwa 2.3.Orientacja językoznawcza semiotyki 2.4.Język a uniwersalia semiotyczne 2.5.Wybrane kierunki badań semiotyki współczesnej: przegląd dokonań 2.6.„Wartość" w semiotyce: wybrane podejścia 2.6.1.Aksjosemiotyka 2.6.2.Wartość w systemie 2.7.Potencjał badawczy metodologii tartusko-moskiewskiej szkoły semiotyki strukturalnej do analiz znakowości kultury 2.7.1.Językoznawcze podstawy 2.7.2.Semiotyka kultury 2.7.3.Tekst kulturowy 2.7.4.Epistemologiczna trwałość czy wariantywność 3.Fonologia współczesna: proponowana baza konceptualna do analizy semiologicznej 3.1.Badanie systemów fonologicznych jako model do badań antropologicznych 3.2.Wybrane kierunki fonologii współczesnej 3.2.1.Fonologia naturalna (FN) 3.2.2.Orientacja semiotyczna językoznawstwa naturalnego 3.2.3.Fonologia bitów i wiązań (Beats-and-Binding Phonology) 3.2.4.Fonologia rządu (wersja CVCV) 3.2.5.Teoria Optymalności 3.2.6.Fonologia autosegmentalna: rozwarstwienie reprezentacji fonologicznych 3.3. Fonotaktyka 4.Dyrektywy metodologiczne fonologii współczesnej w odniesieniu do zastosowania w badaniach semiotaktycznych 4.1.Prywatywność versus binarność pierwszych a znak zerowy 4.2.Hierarchie ustrukturyzowania: nacechowanie, skale implikacyjne, niedookreślenie i wartość domyślna 4.3.Usilnienie i lenieją 4.4.Segmentowalność, reinterpretacja etymologiczna i etymologia ludowa 4.5.Preferencje a reguły 4.6.Fonologizacja Rozdział II. Sacrum iprofanum jako matryca typologiczna badania sakrosfery 1.Dynamika wyznaczników sakrosfery (przestrzeni religijnej) 1.1.Dychotomia sacrum i profanum a fenomenologiczne doznawanie przestrzeni sakralnej 1.2.Sacrum i profanum jako kategorie opisu kultury 1.3.Dychotomia profanum i prohibitum 1.4.Sacrum w filozofii chrześcijańskiej: wybrane przykłady 2.Sakrosfera jako część semiosfery 2.1.Charakterystyka semiosfery 2.2.Granica i ukierunkowanie jako części składowe sakrosfery 3.Przykłady badań językoznawczych z zakresu wymiaru sacrum w kulturze 3.1.Semiotyczna przestrzeń sakralna w pracach szkoły semiotyki tartusko-moskiewskiej 3.2.Niektóre aspekty badania dyskursu religijnego: przykłady opracowań 3.3 Procesualny charakter zmian duchowości współczesnej 3.3.1.Duchowość jako forma nowej religii XXI wieku 3.3.2.Konsumpcja kultury a holizm w ruchu neopoganizmu 3.3.3.Prywatywny status [sacrum] w procesie sekularyzacji Rozdział III. Wykładniki sakralności zawarte w kapliczkach i krzyżach przydrożnych 1.1.Charakterystyka materiału badawczego 1.2.Kodowe dominanty w znacznikach sakrosfery i ich kierunkowość 2.Semiotaktyczne permutacje i kombinacje wyznaczników hieratyczności na zwieńczeniach świątyń 2.1.Warunki semiotaktycznych połączeń: krzyż i półksiężyc 2.2.Warunki semiotaktycznej wymienności sakralnej: katolicyzm i protestantyzm 2.3.Nacechowanie i redundancja w formie krzyża 3.Semiotaktyczne studium małych obiektów sakralnych: kapliczki i krzyże przydrożne 3.1.Cechy małych obiektów sakralnych 3.2.Transtekstualność kapliczek przydrożnych (inskrypcje) 3.2.1.Inskrypcja jako wyznacznik funkcji 3.2.2.Typy transtekstualności 3.2.3.Krzyże pokutne jako „niema tekstualność" 3.2.4.Performatywność i apelatywność w sakrosferze półotwartej 3.3.Aspekt hierofaniczny (axis mundi) i semiotyczna wyrazistość w przydrożnych małych obiektach religijnych 3.4.Półotwarta sakrosfera jako nośnik ugruntowanych kulturowo preferencji 3.4.1.Semiosfera Włoch i Polski 3.4.2.Semiosfera Grecji i Polski: cecha „locativus" 3.4.3.Semiosfera Polski i Czech: cecha activus/operandi 3.4.4.Kierunkowość implozji: Zachodnia Ukraina a inne kraje 3.4.5.Chorwacja: wymiary kontrastu semiotaktycznego Rozdział IV. Wykładniki sakralności zawarte w ikonogafii postaci św. Mikołaja 1.1.Charakterystyka materiału badawczego 1.2.Święty Mikołaj: dzieje i legenda 1.3.Wczesnochrześcijański i średniowieczny Cudotwórca 1.4.Czarodziej z Nowego Świata, protestantyzm i procesy sekularyzacje 2.Kulturowe kody w ikonografii św. Mikołaja jako typologiczne wykładniki sakrosfery 2.1. Sferykuły KK 1 i KK 2: wizualne teksty hierofaniczne 2.1.1.Gesty i cielesna hexis 2.1.2.Typologia wartości semiotycznej w religijnych przedstawieniach św. Mikołaja 2.2.KK 3: niedewocyjna obecność biskupa z Miry w semiosferze (Biały Mikołaj) 2.2.1.Wernakularność i chtoniczność persony św. Mikołaja 2.2.2.Semiotyczny przeszczep na poziomie KK3 2.2.3.Semiotaktyka wykładników sakralności w wariantywnych zmianach obrzędów Mikołajów 2.2.4.Eschatologia zagadnień moralnych: rózga jako wskaźnik aksjologiczny 2.3.KK 4: Hiperrzeczywista obecność Santy w postnowoczesnym świecie 2.3.1.Symboliczna przemoc 2.3.2.Simulacrum i hiperrzeczywistość 2.3.3.Simulacrum i sakrosfera 2.4.Zestawienie kulturowych monad według odniesień do sacrum 3.Poziom części składowych znaku złożonego w ikonografii św. Mikołaja 3.1.Kryteria stratyfikacji znaczenia w tekstach wizualnych 3.2.Gramatyka wizerunków św. Mikołaja: przedstawienia religijne 3.3.Gramatyka wizerunków: przedstawienia komercyjne 3.4.Rozszerzenie analityczne do korelacyjnego modelu semiotycznego 3.5.Sugestie paradygmatów i syntagma 3.5.1.Porządek syntagmatyczny 3.5.2.Porządek paradygmatyczny 3.6.Test komutacyjny 4.Aneks: Święty Mikołaj w sakrosferze chrześcijaństwa prawosławnego 1.Wnioski semiotaktyczne 2.1.Semiotyzacja 2.2.Reanaliza i konkatenacje 2.3.Redundancja 2.4.Stabilność a dynamizm zmian 2.5.Nacechowanie i skale impliakcyjne 2.6.Graniczność - procesy dośrodkowe/odśrodkowe 2.7.Odłączenie i rozszczepienie jako procesy semiotyczne 2.8.Elementy pierwsze znaku: kierunkowość 2.9.Usilnienie i lenieją